Nie! dopingowi wśród amatorów.

Witajcie

Ponieważ jakiś czas temu, zupełnie przypadkiem, chociaż uważam, że o takie w życiu trudno, a jednak, natrafiłam na krótką wypowiedź lekarza sportowego na temat problemu jakim bez wątpienia jest doping wśród sportowców. Doping, który okazuje się, nie dotyczy już tylko osób zawodowo związanych ze sportem, a sporej ilości zwyczajnych amatorów. Nasze ambicję rosną. Kiedyś biegało się maratony, dzisiaj dochodzą triathlony i wymagania wobec siebie wciąż rosną. Czy warto jednak w tym wszystkim, sięgać po środki niedozwolone, aby odnieść „sukces”…?

W zasadzie odpowiedź każdy musi znaleźć w sobie... Dla mnie ktoś, kto ucieka do takich środków, aby polepszyć np. swoją siłę mięśniową, wydolność jest nie tylko Wielkim Przegranym, ale również Ogromnym Tchórzem. Nie mam ani w zwyczaju, ani nie mam żadnego prawa, aby oceniać kogokolwiek. W końcu nasze wybory są często skomplikowane i złożone. Jednak nie znajduję żadnego usprawiedliwienia, aby wybierać taką drogę na skróty…

Doping był, jest i będzie, i tutaj nie ma się co łudzić, że ten problem przestanie kiedykolwiek istnieć. Wstukując w wyszukiwarkę słowa kluczowe, bez większego problemu można przebierać w środkach. Mało tego nawet środki tzw. ”bezpieczne”, często przez wielu kupowane, okazuje się, że w swoim składzie zawierają substancję niedozwolone. W tym również niektóre leki przepisane przez lekarza również mogą w swoim składzie zawierać substancje dopingujące. Lekarze nie są zobowiązani do znajomości regulacji antydopingowych. Warto zatem mieć i tego świadomość.

Przyznam się szczerze, że prześledziłam kilka for internetowych, aby wgłębić się w temat bardziej. Nie brakuję w nich stwierdzeń, które brzmią miej więcej w tym stylu: ‘’jeśli znajdziesz się między wronami zaczynasz krakać jak i one, albo wypadasz z interesu’’, „są rzeczy, których „na trzeźwo” się nie osiąga”, itd., itd. Powodów dla których amatorzy sięgają po środki zabronione w celu polepszenia swojej wydolności jest cała masa. Najbardziej bzdurny moim zdaniem brzmi: chęć zaimponowania znajomym wynikami. Ciekawe, czy myśli się tutaj o tej drugiej, gorszej stronie medalu…

Bieganie, kolarstwo, kulturystyka, to tylko trzy dyscypliny, gdzie najczęściej wykrywa się środki niedozwolone. O ile w sporcie zawodowym, zawodnicy są poddawani testom antydopingowym bardzo często i systematycznie, nawet w życiu prywatnym. W sportach amatorskich już rzadko, bo są to procedury zbyt kosztowne.

Na siłowni od razu można się zorientować kto się koksuję... Rzeźba, którą fanatycy dopingu sobie hodują nie wygląda ani ładnie, ani zdrowo. Wręcz przeciwnie. Nie myśląc już nawet co te szkodliwe substancję czynią z zdrowiem takiej osoby. Dzisiaj może zostaje osiągany chorobliwy cel, ale za jakiś czas forma przekształci się w zupełny jej brak.

Sport w czystej postaci, rywalizacja i osiągnięcia nie podparte żadną, poza treningową pracą jest czymś pięknym. Nie wyobrażam sobie, aby przekraczać jakąkolwiek metę ze świadomością, że mój wyczyn nie jest oparty tylko i wyłącznie na mojej ciężkiej pracy. Wszystkich zachęcam, aby czerpać ze sportu to co najlepsze i móc cieszyć się swoją zdrową formą i kondycją jak najdłużej.

Pozdrawiam, Ania :)