Insulinooporność.

W dzisiejszym artykule chcę poruszyć bardzo często występujący współcześnie problem zdrowotny, dotyczący insulinooporności. Insulinooporność dotyka zarówno kobiety jak i mężczyzn. Problem ten przyczynia się do rozwoju cukrzycy, a także wielu chorób układu krążenia. W dzisiejszych czasach nadwag, otyłości, to ogromny problem społeczny, do tego często dochodzi brak ruchu i to wszystko wcześniej, czy później doprowadza do chorób cywilizacyjnych. W artykule zwrócę uwagę, czym dokładnie jest insulinooporność i jak należy  z nią walczyć…

Insulinooporności w swojej przygodzie z cukrzycą nabawiłam się bardzo szybko. Nie potrzebowałam długiego wywiadu choroby, aby wiedzieć czym ona smakuje. Z racji tego, że kochałam jeść i chcąc przy tym utrzymać dobre poziomy glikemii, podawałam sobie końskie dawki insuliny. Pamiętam, że momentami było to, 30 j. krótko działającego Actrapidu i około 120 j. Mixtardu 30. Ówcześnie byłam na metodzie zwanej „sztywnymi dawkami”. Lekarz ustalał dawki, których należało się trzymać. Już wtedy uważałam, że ta metoda leczenia jest strasznie ograniczająca. Postanowiłam sama być dla siebie lekarzem. Przy tak dużych dawkach insuliny nabawiałam się coraz większej oporności na insulinę. Dla zachowania dobrych wartości glikemii potrzebowałam coraz większych dawek. Wraz z pogłębiającym się problemem insulinooporności ja przybierałam na masie…
Trochę musiało upłynąć czasu i wielu doświadczeń w zwalczeniu problemu insulinooporności.

Jednak czym jest dokładnie insulinooporność?

Insulinooporność oznacza brak zdolności organizmu do prawidłowej odpowiedzi na insulinę, a przyczyną jest defekt transporterów dla insuliny w komórkach mięśni, wątroby i tkanki tłuszczowej oraz w mózgu. Ma to związek z otyłością, gdyż nadmiernie rozwinięta tkanka tłuszczowa upośledza wychwyt glukozy w tkankach. W powstawaniu insulinooporności biorą udział również inne czynniki hormonalne, np. leptyna, adipokiny, a także niedobór witaminy D3. Oporność na insulinę powoduje zmniejszenie zużycia glukozy w komórkach oraz wzmożoną produkcję glukozy w wątrobie i ostatecznie podwyższenie poziomu glukozy we krwi. 

- Insulinooporność poprzedza na kilka lat rozpoznanie cukrzycy. W następstwie insulinooporności następuje zwiększenie produkcji insuliny przez trzustkę, co powoduje wzrost hormonu we krwi, czyli hiperinsulinizm. Hiperinsulinizm zaś sprzyja przyrostowi masy ciała. Posiłki bogate w węglowodany proste, np. słodycze, owoce, pieczywo, produkty mączne dodatkowo pogłębiają istniejące zaburzenie,

- Insulinooporność przyczynia się do rozwoju miażdżycy, nadciśnienia tętniczego, niealkoholowego stłuszczenia i zapalenia wątroby, wzrost kwasu moczowego, zaburzeń oddychania podczas snu,

- Insulinooporność u kobiet dodatkowo może powodować zaburzenia miesiączkowania i niepłodność. Nadmierna ilość insuliny skutkuje wzmożoną produkcję androgenów, które blokują owulację i zaburzenia miesiączkowania, nadmierne owłosienie ciała, trądzik.

Zlecane badania, które należy wykonać w kierunku insulinooporności, to oznaczenie poziomu insuliny na czczo i w teście tolerancji glukozy, czyli w tzw. krzywej cukrowej. Pośrednio o insulinooporności świadczy zbyt duży obwód tali u kobiet większy niż 80 cm, u mężczyzn 94 cm.

W leczeniu insulinooporności zasadnicze znaczenie ma aktywność fizyczna oraz zmiana odżywiania. Obniżenie masy ciała, w tym tkanki tłuszczowej trzewnej, która jest aktywna hormonalnie. Na skutek wysiłku fizycznego zwiększa się w komórkach mięśniowych ilość receptorów wychwytujących glukozę, wykorzystywaną jako główny substrat energetyczny do pracy mięśni. Zmiana stylu odżywiania, ograniczenie cukrów prostych, wspomnianych słodyczy, słodkich napojów, owoców zmniejsza stymulację trzustki do produkcji insuliny. Poza tym zmniejszenie ilości tłuszczów nasyconych poprawia profil lipidowy, a co za tym idzie zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia. Farmakologiczne leczenie insulinooporności polega na stosowaniu metforminy, która zwiększa wrażliwość tkanek na insulinę oraz zmniejsza wątrobową produkcję glukozy. Poza tym pomaga w utracie tkanki tłuszczowej oraz w niewielkim stopniu spowalnia wchłanianie glukozy z posiłku. W przypadku insulinooporności u kobiet, należy zwrócić uwagę, że antykoncepcja hormonalna oraz hormonalna terapia zastępcza (HTZ), mają wpływ na nasilenie się insulinooporności. 

Insulinooporności najczęściej nabawiamy się niestety na własne życzenie. Dlatego zachęcam Was do systematycznej aktywności fizycznej oraz świadomych i zdrowych zawartości talerza :)

Komentarze

Popularne posty