Światowy Dzień Cukrzyka 2019


Witajcie
„Cukrzyca – w rodzinie siła! Na cukrzyce choruję cała rodzina”. Tegoroczne hasło Światowego Dnia Cukrzycy podobnie jak i w roku ubiegłym mocno akcentuję rolę rodziny w życiu z cukrzycą. Myślę, że każdy Cukrzyk ma swoją osobistą historię, gdzie doskonale zdaje sobie sprawę jak ważna jest rodzina i jej wsparcie w codziennym zmaganiu się z niełatwą chorobą jaką przecież jest cukrzyca. Doświadczenia płynące z lekcji jakie funduje nam choroba przewlekła czyni nas z jednej strony silniejszymi, z drugiej zaś strony często słabszymi, bo przecież obciążonymi. Szczególnie tutaj rodzina wiedzie prym nadrzędny… W dzisiejszym artykule mój punkt widzenia w związku z tegorocznym hasłem…


Współcześnie w terapii cukrzycowej ogromny nacisk kładzie się na aspekt psychologiczny. W końcu żyjemy w czasach, gdzie każdy doświadcza presji, stresu i nie łatwo jest sobie z nimi radzić. My osoby z cukrzycą oprócz powyższych borykamy się każdego dnia na nowo z własna cukrzycą. Cukrzycą, która bywa dodatkowym życiowym balastem dokładając nam często powodów do stresu, lęku i przy braku odpowiedniego wsparcia emocjonalnego, duchowego jest prawie niemożliwym, aby zachować życiowy cukrzycowy balans. 

Czy zawsze tak było?
25 lat upłynęło w październiku kiedy to zachorowałam na cukrzycę. Nikt w tamtych latach nie przejmował się nami cukrzykami  od strony bardzo delikatnej sfery jaką jest w końcu nasza psychika. Cukrzyca jako choroba somatyczna leczona była pod kątem tylko i wyłącznie fizjologicznym. Mnie wytłumaczono ją tak: samochód, aby mógł ruszyć potrzebuje paliwa, bo inaczej nie pojedzie. Ja jako cukrzyk potrzebuje podać sobie insulinę, bo inaczej moje komórki nie dostaną energii, która pochodzi z glukozy, aby mogły pracować. Metafora niby łatwa do wyobrażenia, ale co dalej...

Dalej musiałam zrozumieć wszystko sama... Lekarz prowadzący ani przez chwilę nie pomyślał, że mam tylko 10 lat i mogę czuć się strasznie przestraszona z diagnozą - Cukrzyca. Zespół diabetologiczny ówcześnie składał się z: lekarza diabetologa, pielęgniarki edukacyjnej, masażystki. Mogło to wyglądać zupełnie inaczej, ale mądrzy najczęściej jesteśmy po czasie, wiec i diabetologia jako jedna z specjalizacji w medycynie potrzebowała czasu, aby ewaluować i zacząć uwzględniać też sferę psychicznej w terapii kompleksowej chorego...

Zostawiając jednak wszystkich specjalistów, na ważnym ale, mimo wszystko dalszym planie przejdę do rodziny i przeogromnej siły jaka w nich tkwi. Rodzina to środowisko do którego jest nam z zasady najbliżej. W końcu każdego dnia, czy to po pracy, czy innych obowiązkach, wracamy do domu, gdzie są Ci rodzice, rodzeństwo, nasi partnerzy, dzieci. W momencie kiedy otrzymujemy wsparcie dużo lepiej radzimy sobie z ciężarem choroby, jej zrozumieniem, akceptacją, świadomością powikłań oraz pracą nad podejściem do życia z cukrzycą, nie zapominając oczywiście, że mamy prawo mieć gorszy poziom glikemii, czy też dzień... W momencie diagnozy, z czymś trudnym zderzamy się my, ale też dla rodziny jest to sytuacja trudna i niecodzienna... Cukrzyca to proces dojrzewania, który musi potrwać... i chyba najlepszy patent to danie sobie i rodzinie z jednej strony czasu, ale przede wszystkim  szansy, aby w pełni ją zrozumieć i zaakceptować.

Cukrzyca nie czyni z nas gorszych dzieci, partnerów, rodziców. Cukrzyca w kontekście rodziny powinna oznaczać dla niej wyzwanie,  poprzeczkę z którą trzeba sobie poradzić... Może zaczynając od prostych gestów np. od podania pena, glukometru, czy sporadycznego pytania o poziom cukru?

Środowisko rodzinne budują nasi bliscy, ale też i my, osoby z cukrzycą. Pamiętacie ile to razy z powodu zbyt wysokiego lub zbyt niskiego poziomu glikemii stajemy się zbyt kapryśni, nerwowi i wszystko nam nie pasuję. Mnie dawniej z powodu częstych hiperglikemii zdarzało się być bardzo często. Do dnia dzisiejszego kiedy mój cukier mieści się wysoko poza zakresami docelowymi, czuje złość, gdzie czepiam się wszystkiego. Wiem jednak, że powodem tego stanu jest wysoki poziom glikemii i wtedy wole pobyć sama ze sobą i swoją cukrzycą. 

Myślę, że cukrzyca jest sporym wyzwaniem dla wszystkich członków rodziny jak i samego chorego. Jednak wcale nie musi oznaczać, że jakość życia rodziny dotkniętej ma być gorszy. Wręcz przeciwnie. Niech moje hasło - "Cukrzyca znaczy zdrowiej" będzie dopingujące nie tylko samego cukrzyka, ale i całej rodziny. W końcu nigdy nie jest za późno, aby zacząć dbać o siebie i swoje zdrowie... Listopad to miesiąc, gdzie dużo mówi się o cukrzycy, dlatego dokładając cegiełkę – Dbajmy o siebie nawzajem, bo rodzina to potężna siła w „walce” z cukrzycą, a mając oczy szeroko otwarte i czujną wrażliwość jesteśmy w stanie osiągać naprawdę dużo...

Komentarze

Popularne posty